این داستانک رو چند سال پیش به یه مناسبتی نوشتم...
چند سالی می شد ندیده بودمش ، وقتی هم که دیدمش یه هو شوکه شدم! ولی تقریبا فهمیدم که ندیدنش تو هیئت و مسجد بی دلیل نبوده، آخه نمی دونی قیافه اش( زبونم لال) اینهو شیطون پرستا شده بود! اصلا باورم نمی شد این آقاهه همون حاج حمید درستکار باشه به هر حال باید باهاش حال و احوال می کردم رفتم جلو و دست گذاشتم روی کتفش همین که برگشت یهو جاخورد و مثل جن زده ها فقط تو صورتم نگاه می کرد!
 اول من سلام کردم و گفتم به به حمید آقا! معلو م هست کجا سیر می کنی ؟! یه دفعه بی خبر کجا گذاشتی رفتی؟! با سردی جوابمو داد و گفت : گرفتاری !
بیشتر به صورت و لباساش نگاه کردم و کلی برای خودم تحلیل کردم که چرا این جوری شده؟ از اولی که اومد تو هیئت و کلی ریش گذاشت ویقه آخوندی پوشید معلوم بود(البته خیلی هم معلوم نبود  :ان الله یعلم ما فی السموات و الارض) که آقا جوگیر شده و فقط می خواد برای خودش جا باز کنه اما باز وجدان با معرفتم ناراحت بود و تند تند حمل بر صحت می کردو می گفت مگه روایت معروف یادت نیست که اگه چهل نفر هم از گناه مومن گفتند تو قبول نکن! چه برسه به این که قوه مخیله جنابعالی داره تصویر سازی می کنه !
به هر حال طاقت نیاوردم و رو کردم بهش و گفتم : خوب حمید جان کجایی و چیکار می کنی ؟ راستی قاطی مرغا شدی یا نه؟!
گفت: چند وقتی توی یه شرکت ساخت قطعات کامپیوتری کار می کنم چند ماهی هم هست ازدواج کردم.
با خوشحالی گفتم : مبارکه به سلامتی !
مثل اینکه یه کم یَخش وا شده  بود ؛گفت: از هیئت و بچه ها چه خبر؟! تو دلم خوشحال شدم که خدا رو شکرحافظه مبارک شیفت دیلید نشده و یه چیزهایی از قبلناش یادشه!!!
سریع گفتم: بچه ها هنوز سراغتو می گریند و می گن چی شد حمید یهو از همه چیز برید؟!

عجیب رفت تو فکر ؛ منم دیگه حس کنجکاویم حسابی فشار می آورد که چه بلایی سر حاج حمید قدیم ما اومده که با اون همه قیافه شهدایی که داشت چطوری از این لباسا و ریش بزغاله ای سر درآورده!
گفتم : هیئت چند سالیه مکانش ثابت شده و جمعیت هیئت هم بد نیست مداحمون دیگه برای خودش حسابی حرفه ای شده و...
دیدم زیر لب داره می خنده؛ یه کم خودمونی تر شدم گفتم آخه مرد مومن تو که یه کم معرفت داشتی نه تلفنی نه آدرسی نگفتی ما فکرای بد بد می کنیم!
گفت: محمد آقا! دست رو دلم نذار که دیگه ازش چیزی نمونده ! ( نه خوشم اومد هنوز طبعش شوخی داشت )
گفتم: خوب!
گفت: مسیر زندگی آدما خیلی عجیبه یه وقت می بینی یه آدمی که به هر نا کجا آباد سر زده با یه برخورد خوب و دوستانه بچه های هیئت از این رو به این رو می شه و از خوبان روزگار . اما امثال من هم که خیلی خورده ششه نداشتیم با یه برخورد جاهلانه سر از جاهایی در میاریم که ...
عجب! پس موضوع این بود حاج حمید ما در معادله کنش و واکنش بین آقایان هیئتی تاب نیاورده به این روز متلاشی شده!

گفتم :ای بابا حمید آقا از شما غریبه ! چه فرمایشه ای می کنی آدم عاقل که با حرف چند تا ادم نا حسابی از میدون ایمان و اسلام بیرون نمی ره اگه این طور باشه خیلی ازماها هم باید لیدرهای بعضی جاها می بودیم!!
اما حمید قبول نداشت؛ حرفم رو قطع کرد و گفت: ببین عزیز دلم! وقتی دل آدم از یه مجموعه و آدماش برنجه دیگه به این صغری و کبری کردن ها توجه نمی کنه!مگه این همه روایت در مورد مواظبت بر نرنجیدن مومنین نداریم پس چرا هیئتی ها به این اصلا معتقد نیستند؟!
گفتم: اولا بعضی هاشون دوما نه اینکه معتقد نباشند بل مغفولند!
گفت: به هر حال فردای قیامت باید جواب رفتار و گفتارشون رو بدند و اولین کسی که شاکیه منم!

دیگه کاملا آمپرش رفته بود روی 100 و همه رو محکوم می کرد الا خودشو! یه کی نیست به خودش بگه آقای شاکی رفتاردیگران بد بود( بر فرض قبول ادعای جناب عالی) شما چرا قید دین و پیغمبر و خدا رو زدی ؟

اون یکی پیدا شد و بهش گفتم: حمید جان ! ناراحت نمی شی بهت بگم که خودت هم کم مقصر نیستی که دین داریت رو از رفتارهای دیگران می گیری ؟
دیدم شدیدا برجک مبارک متلاشی شد !منم عنان موعظه رو سفت گرفتم و گفتم داداش حیف نیست بنده خدایی چند سال زحمت اطاعت حضرت خدا رو بکشه و چشم و گوش و زبونش رو حفظ کنه بعد ییهو بزنه به سیم آخر به خاطر لج بازی و حال گیری یه سری رابطه خدا رو دیس کانکنت کنه بدا به حال این بنده خدا!!!
اصلا مگه هیئت ما نمایندگی خدا روی زمین رو داره ؟! این همه هیئت و مسجد و فلان برو اونجا، اصلا بشین توی خونت و دیندار باش!
خودمونیم تاثیر نفس هم خیلی کار ساز بود ، اشک بنده خدا جاری شد! بهتر دیدم زیاده روی نکنم بحث رو عوض کردم ؛ پرسیدم: خوب ما اگه بخوایم کامپیوترمونو ترقی بدیم قسطی می شه؟!
یه کم گیج زد بعد گفت : آهان! آره می شه شما بیا ما مخلص شما هم هستیم.
ساعتم رو نگاه کردم دیدم ای داد بی داد بازم هیئتم دیر شد الانه که آقای مسئول گیر بده چرا سر موقع نمیای کی میخوای ...!
ازش قول گرفتم هم دیگه رو ببینیم و مفصلا صحبت کنیم ...
لطفا ادامه دارد....

>آقا موسی در اوایل سال 1347 و پیش از شروع به کار مجلس به نجف رفت و در یک نشست خصوصی چند ساعته با امام خمینی گفتگو کرد . از حاج آقا روح الله پرسیدند : « اگر حکومت پهلوی در ایران سرنگون شود و وحکومت اسلامی مستقر گردد، کسی را سراغ دارید که در راس حکومت بگذارید؟» امام خمینی گفت : «بله . همین آقا موسی صدر .»
«چه خبر از دوست عزیز ما؟» صدای آیت الله بهشتی بود. خبر را از رادیو شنید و با عجله با خواهر زاده ی موسی در آلمان تماس گرفت . گفت«بالاخره این برادر عزیز ما بر سرش آمدآن چیزی که نگرانش بودیم؟!»
حضور و محبوبیت امام در لبنان واکنش های مختلفی داشت . اقدامات اقتصادی او قدرت سرمایه داران لبنانی را سلب کرد .زعمای دینی (شیعه و سنی)با حضور امام دیده نمی شدند .جای سیاستمداران لبنانی با وجود او تنگ شد .مردم فقط پای صحبت او جمع می شدند و تنها حرف او را می شنیدند . با این حال «شارل حلو » رئیس جمهور لبنان در ماشین را برای امام موسی باز می کرد و کار دینال قفرانس کونیک (اسقف اعظم اتریش)می گفت : » عالی جناب ، من راجع به شما بسیار شنیده ام . من ایمان دارم که می توان تاریخ لبنان را به دو دوره تقسیم کرد : « دوران قبا از موسی صدر و دوران موسی صدر !»
او به کلیسا های لبنان می رفت و سخنرانی می کرد.«فواد شهاب« مسیحی (که فرمانده ارتش لبنان بود و زمانی هم رئیس جمهور لبنان شد ) گفت : «امام موسی اگر مسیحی بود ما او را به مقام قدیسی می رساندیم و مثل مسیح از او تبعیت می کردیم.»مسیحی ها می گفتند: «مسلمان ها لیاقت داشتن رهبری مثل امام موسی را ندارند.»آن ها می گفتند :«ا...فی السمائ و سماحه الامام صدر فی الارض!»جرج جرداق مسیحی هم گفته بود : «اگر روحانیون مسلمان ، اسلام را همچون امام صدر تبلیغ  می کردند اثری از مسیحیت و سایر ادیان باقی نمی ماند »
ساواک در پی اقدامات خود کتابی توسط شیعیان مخالف سید موسی صدر که در آن امام صدر عامل اجنبی و همکار مسیحیان در اقدام علیه شیعیان معرفی شده است .شاه در دستوری نوشته بود : «این کتاب این جا هم پخش شود »تبلیغات ساواک بر ضد امام موسی بسیار پر دامنه بود به طوری که گاهی دوستان نزدیک امام را نیز تحت تاثیر قرار می داد.آیت الله علی مشکینی می گوید« یکی از جهت های مهمی که بعد ها متوجه شدیم مظلومیت ایشان بود. بنده معتقدم که مظلومیت ایشان غیر از مظلومیت شهدایی است که ما داریم مثل سید محمد باقر صدر ، مرحوم آقای مطهری ، مرحوم آقای بهشتی ،مرحوم باهنر. مظلومیت ایشان بالاتر از مظلومیت ها آن ها بود .»
رئیس جمهور لبنان هر سال در ماه رمضان شخصیت ها ی برجسته مذهبی را به ضیافت افطار دعوت می کرد.امام نیز به عنوان رئیس مجلس شیعیان به مهمانی رفت. اهل سنت،موقع آفتاب افطار می کرد و شیعیان چند دقیقه ای بعد از غروب . این اختلاف ، آرامش ظیافت افطار را تهدید می کرد .آفتاب غروب کرد. امام موسی یک استکان چای برداشت. همه با تعجب به او خیره شدند. امام استکان را در یک دست گرفت و دست دیگرش را بالا برد و شروع کرد به دعا خواندن.دعا خواند و حاضران آمین گفتند . این کار را آن قدر ادامه داد که وقت افطار شیعیان شد . بعد لبخندی زد  گفت « اللهم لک صمت و علی رزقک افطرت و علیک توکلت » و استکان چای را سر کشید .                      

سلام به دیر آمدن حضرت دوست آقای موعودمان!

سخت مشغول دنیا و مافیها شدم ؛ فرصتی بس کوتاه برای پست جدید نیافتم و چقدر علقه من و وبلاگ تقلیل یافته و چقدر دشوار است نزدیکی دوباره و قلم فرسایی در دنیای مجازی !

ببخشید حواسم نبود. اهوم اهوم گلوم خشگ شد!!!

می گفتم ، یه چند صباحیه به علل مختلفه من جمله نقل و انتقالات از این شهر به اون یکی شهر اصلا فرصت پیدا نشد تا مطلب جدیدی توی وبلاگ تراوش کنه!‏

اما به حول و قوه ذات اقدس اله مصمم مطلب نویسی کنم! ضمنا به دوستان عزیز و خوانندگان جان توصیه می شود هر گونه برداشت فرهنگی سیاسی انتظامی از نوشته ها را به صندوق پستی 0012به دو شماره 87 ارسال کرده و به قید قرعه ما را خوشحال کنند.

 والسلام علی موررین بالامطلب