اَوحَى اللهُ اِلى دَاودَ: کَم مِن رَکعَةٍ طَویلَةٍ فِیها بخشیة قَد صَلاها صاحبُها لا تُساوى عِندى فَتیلاً حِینَ نَظرتُ فِى قَلبهِ فَوَجدتُهُ : اَن سَلَّمَ مِن الصَلوةِ وَ بَرَزَت لَه اِمرَاَةٌ وَ عَرضَتْ عَلیهِ نَفسَها اَجابَها، وَ اَن عَامَلَه مُومِنٌ خَانَهُ

خداوند به حضرت داود فرمود: چه بسیار رکعتهاى طولانى خاشعانه که نمازگزارى انجام داده باشد اما نزد من به اندازه فتیلى نمى ارزد وقتى که به قلب او نگاه کرده و مى بینم: تا نمازش تمام شد، اگر زنى خود را به او عرضه نماید او را اجابت خواهد کرد و اگر کسی با او معامله کند به او خیانت خواهد نمود.

بحارالانوار ، ج 14 ، ص 43